Anomaly Agent – İnceleme

Şu son birkaç yıldır Türk oyun geliştiriciliği ismine hoş şeyler oluyor. Yani, tamam. Daha evvel de yurdum topraklarında yapılmış görüntü oyunları görüyorduk lakin şu sıralar hem sayılarında hem de yapım kalitelerinde önemli bir artış var. Ve birden fazla da ümit vaat ediyor. Onlardan biri de Enis Kirazoğlu ve takımının tasarladığı Anomaly Agent mutlaka.

Duyuru görüntüsüyle merakımızı cezbeden oyun, Steam Next Fest’te yayınlanan demosuyla da istek listelerimize girmeyi başarmıştı. Artık de o malum gün geldi çattı ve Anomaly Agent tüm endamıyla (377 MB’çık) karşımıza çıktı. Pekala, beklentilerimizi karşıladı mı? Yanıt veriyorum: EVET!

Senin Misyonun, Casus 70…

Oyunda Casus 70 kod isimli bir karakteri yönetiyoruz. Kendisi TDAY denen bir teşkilat hesabına çalışıyor ve misyonu kentte yaşanan çeşitli anomalilere pürüz olup hayatın olağan akışına dönmesini sağlamak. İşimiz “anomalilerle” alakalı olduğu için vazifeler boyunca bir sürü tuhaflık çıkıyor karşımıza. Mesela birinci kısımda “Yerçekimi Anomalisi” ile kozlarımızı paylaşıyoruz. İsminden da anlaşılacağı üzere, yerçekimi kurallarında tersliklere neden olan bir varlık bu. Hasebiyle vazife boyunca kendimizi bir anda duvarlarda yürürken yahut tavanda baş aşağı koştururken bulabiliyoruz.

Eğitim kısmı tadında geçen birinci kısmın akabinde, tam da casusumuz terfi edeceği sırada yeni bir kriz patlak veriyor ve Casus 70 istemeye istemeye de olsa son bir misyon için beyaz ceketinin kollarını sıvıyor. Lakin bu seferki anomalinin tipi Zaman… Ve onca yıllık oyun geçmişimiz sayesinde hepimizin çok âlâ bildiği üzere vakit epey ikircikli bir kavram. O denli ki kendisine bulaşanların yakası her cins anormallikten ve paradokstan kurtulmaz. Bu sefer de bu esas bozulmuyor ve Casus 70 kendisini sonsuz bir döngünün içine hapsolmuş vaziyette buluyor.

Anomaly Agent’ta her kısımda karşımıza çeşitli klon askerler çıkıyor. Bunlar birinci başta epeyce zayıf olsalar da çok farklı bir özellikleri var: Birleşip daha güçlü hâle gelebiliyorlar. O yüzden etrafı olabildiğince çabuk temizlemeye bakıyorsunuz. Kısımlarda ilerledikçe tabancalı, pompalı tüfekli, kalkanlı derken envai çeşit klon çıkıyor karşımıza. Bir de olup olmadık yerlerde karşımıza çıkıp bizi avlamaya çalışan seçkin avcılar var alışılmış.

Ajan 70 de kısımlarda ilerledikçe bir sürü yeni yetenek kazanıyor natürel. Birinci başta tekme yumruk giriştiğimiz düşmanlarımızı daha sonra tabanca ve pompalı tüfek üzere silahlarla delik deşik edebiliyor, kısım sonu canavarlarını yendikçe edindiğimiz anomali güçleriyle canlarına bir hoş okuyabiliyoruz. Yalnız birtakım yerlerde klonlar o kadar kalabalık geliyor ki çatışmalardan sağ çıkabilmek için bütün yeteneklerinizi kullanmanız ve çok süratli davranmanız gerekebiliyor. Kaç defa o kalabalıkta kim vurduya gittim, kaç sefer birebir ekranda onlarca defa öldüm, inanın sayısını unuttum. Neyse ki bu kapışmaların hiçbiri geçilmez değil. 3-4 sefer denedikten sonra ne yapmanız gerektiğini az çok anlıyorsunuz. Neyse ki her yeni ekrana geçişimizde canımız yenileniyor. Bu sayede hem sıhhat paketi kovalama kaygısından kurtuluyoruz hem de oyunun akıcılığı bozulmamış oluyor. Ayrıyeten oyun otomatik kayıt alma konusunda da hayli cömert davranıyor; öldüğünüzde çok fazla geriye gitmiyorsunuz böylelikle.

Açtırma Kutuyu, Söyletme Kötüyü

Tabii her şey dövüşlerden ibaret değil. Bol ölçüde da atlamalı zıplamalı kısım var. Anomaly Agent daima yeni mekanikler, yeni zorluklar çıkarıyor karşınıza. Birtakım kısımlar gerçekten enteresan. Bir düşmanı kovalarken bir anda çok alakasız bir yere ışınlanabiliyorsunuz mesela. Ya da bazen hiç beklemediğiniz anda dev bir el kovalamaya başlıyor sizi. Sürprizleri bozmamak için bunlardan çok fazla bahsetmeyeceğim ancak hapishane ve çatı kısımlarını başka bir sevdiğimi çıtlatayım size. Ek olarak irili ufaklı bulmacalar da var oyunda. Hiçbiri o denli aman aman sıkıntı değil, lakin oyunun rutinlikten kurtarma konusunda çok yeterli bir iş çıkarıyorlar. Bütün kısımlarda bunun üzere çeşitli yepyenilikler var. Bu sayede ilginizi daima uyanık tutmayı başarıyor oyun.

Bir de “duygular” mekaniği var. Kısımlar sırasında öbür karakterlerle etkileşime girdiğimizde bol bol konuşma seçeneği de çıkıyor. Bazen ortağımıza, bazen işverenimize, bazen de düşmanlara karşılık vermemiz icap ediyor. İşte bu türlü anlarda nasıl davranacağınızı seçmek size kalıyor. Âlâ huylu, yardımsever biri de olabilirsiniz. Bezgin, laf sokan, fırlama biri de. İşin püf noktası ikisinden birini seçtiğimizde “olumlu” ya da “olumsuz” his puanı kazanmamız. Bu puanlarla da karakterimizi geliştirebiliyoruz. Her 5 olumlu his için canımızı arttırabiliyor, her 3 olumsuz his karşılığında da bir ölçü para kazanıyoruz. Diyaloglardan kimilerinin çok komik olduğunu belirtmeden de geçmeyeyim.

Bölümler sırasında dövdüğümüz düşmanlardan ve sağda solda kapalı kutulardan da para toplamak mümkün. Bu paralarla da silahlarımızın ve anomali yeteneklerimizin gücünü arttırabiliyor, mermilerimize ekstra özellikler katabiliyor ve daha pek çok yetenek açabiliyoruz.

Anomaly Agent’ın iki farklı sonu bulunuyor. İkisini birden tek seferde görmek mümkün değil maalesef. Birini seçtiniz mi esprili bir kapanış kısmından sonra oyun bitiyor. Fakat sonra New Game+ seçeneği açılıyor ve tüm yeteneklerinizle oyunu bir sefer daha bitirme talihini yakalıyorsunuz (Hadi güzelsiniz 900 saatçiler). Bir de Rogue Agent (Serseri Ajan) seçeneği var lakin o şimdi açık değil; daha sonra güncellemeyle oyuna eklenecek bir oyun modu bu.

Anomaly Agent’ı bitirmem 6 saat kadar sürdü. Ve bu vakit zarfında iddia ettiğimden çok daha fazla eğlendim. Oyunun piksel grafikleri ve art plan görüntüleri çok hoş görünüyor. Ha keza müzikleri de feci derecede akılda kalıcı ve atmosfere acayip uyumlu olmuş. Kimin yaptığını bilmesem Türk üretimi olduğuna hayatta inanmazdım. O derece… Buradan Phew Phew Games grubuna ellerinize sıhhat diyorum. Daha birçok oyunlara…