Birinci Bakış – Redfall Oynadık

Oyuncular olarak 4 kişilik co-op oyun duyurularından biraz baydık fakat, uzun yıllar evvel GTA Online’ın soygun vazifelerine elimi sürdüğüm o güzide bahar gününden beri kendi adıma bunlara müspet yaklaşıyorum. Bir gün GTA ile tıpkı derecede âlâ düşünülmüş, sağlam yapım kalitesine sahip bir co-op deneyimi gelir ve tükürdüğümüzü yalatır umuduyla “çıksın da bir hele” cümlesi dökülüyor dudaklarımdan. E en sevdiğim oyun stüdyolarından biri olan Arkane de bu çeşit bir oyun duyurduğunda, üzerine bir de işin içine en sevdiğimiz yaratıklar olan vampirleri kattığında heyecanlanmamam elde değil. Bu heyecanı korudum, Bethesda Türkiye oyunu bizi oyunu önden denemeye çağırdığında da koşa koşa gittim ve 1.5 saat kadar vampir kazıkladım.

Oyunda sanıyorum iki harita bulunacak, aktiflikte bunlardan ilkine(ve daha ufağına) saldılar bizi. Elimize dört oynanabilir karakterden dördünün de yedinci düzey birer versiyonunu, envanterde çokça silahla verdiler. Burada birinci gözüme çarpan şey silahların hem tasarım hem kullanırken bıraktıkları tat açısından ne kadar başarılı oldukları oldu. Tabancasından pompalısına, taarruz tüfeğinden keskin nişancı tüfeğine, oyun aslında hayli bilindik silahlar barındırıyor. Lakin bunların görsel dizaynlarıyla, kullanım animasyonlarıyla Redfall’un aromasından nasiplerini almışlar ve ağızda hoş bir tat bırakıyorlar. Yanlarına bir de kazık atar ve ultraviyole silahı üzere buraya has şeyleri eklediğinizde silah çeşitliliği oldukça uygun görünmeye başlıyor.

Oyunu deneme bahtı bulduğum mühlet zarfında net bir fikir edinemediğim nokta, bu çeşitliliğin oyunu uzun saatler götürecek yeterlilikte olup olmadığı. Zira oyunda bir ganimet sistemi var, yeşil, mavi, mor, turuncu renkte silahlar bulma talihimiz oluyor. Turuncu renkteki efsanevi silahlar olağan silahlar ile tıpkı görsellikleri mi paylaşıyorlar, yoksa her biri kendine has bir mekanik tasarım ile mi geliyor bunu anlayacak kadar oynayamadım fakat oyunu. Etrafı keşfederken çok da kıymetli gözükmeyen bir yerde bir tane turuncu renkli tabanca bulduğumu düşününce, güya birincisi daha mümkün üzere geliyor ve bu biraz üzücü. Arkane’in ganimet mekaniklerini birinci denediği oyun yanlışım yoksa 2021’de çıkan Deathloop’du. Oradaki ganimet sistemi bana kalırsa oldukça yetersizdi lakin oyunun odağındaki şeylerden biri olmadığı için tecrübeyi aşağı da çekmiyordu ve “efsanevi” silahlar da sahiden bulduğunuza değen, özel hissettiren şeylerdi. Burada ise daha yeterli silahlar bulmak oyunun odak noktasındaki şeylerden olacak üzere, o turuncu rengin tartısını vermek lazım geliyor. Verilecek mi, orasını tam sürümde göreceğiz.

Eşyalar bir kenara, oyundaki para sistemi de biraz yavan geldi bana. Dishonored’daki ile tıpkı sistem aslında, etrafta pahalı, kullanılabilir eşyalar bulduğunuzda cepliyorsunuz, oyun da bunları değerlerince Redfall’un para ünitesi olan Supply Points’e çeviriyor. Lakin Dunwall’un, Serkonos’un pahalı eşyaları Redfall kasabasının post-apokaliptiğimsi ortamındaki bedelli eşyalar ile birebir değil elbette ki. Dishonored’da birbirinden hoş tablolar, balina kemiğinden eşyalar, altın sikkeler toplayıp şık ve mekanik alet edevat almak çok daha havalıydı. Burada akü üzere ıvır zıvırları cepleyip birinci yardım gereci almak o kadar tatlı gelmiyor beşere.

Etkinlikte çokça insan vardı lakin oyunu herkes tek başına oynadı, o yüzden bir co-op deneyimi olarak nasıl olacağı konusunda rastgele bir öngörü oluşturabilmiş değilim ki Redfall kelam konusu olduğunda aklımdaki en büyük soru bu. Arkane’in öykü anlatım tercihlerin evvelki oyunlarındaki üzere olduğunu gördüğümde bunun Redfall’un co-op tabiatı ile bir tezat oluşturacağından da şüphelenmeye başlamadım desem palavra olur zira. Dishonored ve Prey üzere klasiklerini oynayanlarınız bilir, Arkane yer dizaynına, çevresel öykü anlatımına hayli kıymet veriyor, yerlerin anlattıklarını da karakterlerin anlattıklarıyla, fakat birinci ağızdan değil notlar ve ses kayıtları üzere şeyler üzerinden desteklemeyi seviyorlar. Oyunlarında çok az orta sahne oluyor, bunlar da genelde kısım ortalarına serpiştiriliyor, denetimi bir sefer oyuncuya verdiler mi geri almayı pek istemiyorlar. Redfall da bu noktada evvelki Arkane oyunlarından ayrışıyor üzere gözükmüyor ve sanırım açık dünya olduğu için misyon ortası sahneleri bile olmayabilir oyunda.

Bu durum kıssa anlatımı açısından kendi keyfi suratımızda değil diğerleriyle oynadığımız, küme temposuna uymak gerekecek bir oyunda sorun yaratabilecek bir şey. Aktiflikte oynadığımız senaryo vazifesinde, dört büyük vampir yaradanından biri olan The Hollow Man’in evvelce yaşadığı yerdeki psişik yankılarını seyrederek, onu şu an olduğu yaratığa dönüştüren anlara tanıklık ediyorduk. Bu yankılarla, bulup malikanenin bir köşesindeki bebek meskenine getirdiğimiz oyuncak bebekler sayesinde karşılaşıyorduk. Durup bunları izlemem gerekti yani ve açıkçası internette rastgele eşleştiğim, şebeklik yapmayı sevmesi kuvvetle beklenen birilerinin öykü anlatımını nasıl sabote edebileceğini düşünmek bile istemiyorum. Ha oyun Game Pass’e geldiği için elbette kolay erişilebilir olacak ve milleti oyunu almaya ikna etmek gerekmeden arkadaş kümesi toplayıp baş dengi beşerlerle oynayabileceğiz evet. Lakin tekrar ben yeniden de insanların hele de vakitleri sınırlıysa oynanışa orta verip oturup anı dinlemek isteyeceği bir durum canlandıramıyorum başımda pek. Bu açıdan oyunun co-op yapısı ile Immersive Sim tabiatı birbiriyle kötü çakışabilir üzere geliyor bana.

Oyundaki düşmanlarımız vampirler ve vampire tapanlar olarak ikiye ayrılıyor. “Cultist” olarak sonlandırılan insan düşmanlarımız, “kelle mermileme” yoluyla süratlice indirebileceğimiz tiplerken, vampirler o kadar kolay alaşağı edilemiyorlar. Uzun kollu, ekstra güçlü ve çok çeşitli vampirlerimizi, sıhhatlerini tabana indirip ardından silahımızın namlusuna bir süngü üzere taktığımız tahta kazıkla kazıklayarak haklıyoruz. Bunun bir alternatifi de kendilerini Devinder’ın Blacklight marifeti yahut UV silahları ile ultraviyole ışığa maruz bırakıp sonra tek yumrukla vampir yaradanına kavuşturmak. UV ışığın bir diğer fonksiyonu de etrafa kırmızı renkli ölümcül bir gaz salan, “yere kök salmış” kimi yaratıkları uzaktan etkisiz hale getirmemize ve haritayı daha inançlı kılmamıza imkan sağlaması.

Harita demişken, bize oldukça sonlu bir içerik göstermeleriyle alakalı olarak oyunun bize sundukları giriş haritası hayli boştu, oyunda olacağını açıklanan yan misyonlar etkin değildi. Oynadığımız o biricik ana vazifenin yanında en göze çarpan aktiflik Vampire Nest temizliğiydi. Haritada mavi renkli bir aura ile varlığını muhakkak eden vampir yuvaları, o alanı daha inançlı hale getirirken birebir vakitte ekstra ganimet edinmeye yarayan, rastgele oluşturulmuş zindanlar. İçlerini düşmandan temizleyip, merkezlerindeki kalbi bulup yok ediyor, sonrasında bize verilen bir dakikalık mühlet içerisinde dört farklı sandıktan eşyaları cepleyip çıkışa koşuyoruz. Vampir yuvalarında yeni silahlar haricinde bir de kullandığımız Medkit’lere ekstra bonuslar veren vampir kanlarını bulabiliyoruz.

Oyun boyunca gerçekleştirdiğimiz aksiyonlar, ekranın sol üst köşesindeki barı dolduruyor. Bu bar, vampir ilahlarının yaptıklarımızdan ne derece hoşnutsuz olduğunu simgeliyor ve büsbütün dolduğunda da peşimizden güçlü bir düşman olan The Rook’u salıyorlar. Bize verilen karakter güçlü silahlarla donatılmış ve biraz da düzey almış karakterler olduğundan karşımda pek bir esprisi olamadı kendisinin fakat tam sürümde bu kadar kolay vampir cennetine gitmesini beklemiyorum.

Unreal Engine 5 ile geliştirilen Redfall’un görselliği de çok güzel duruyor. Beşere aklını kaçırtacak bir ışıklandırma, bir gölgelendirme, bir efekt yok üzere lakin ayrıntı düzeyi pek yerinde, Arkane’in alametifarikası olan sanat tasarımı göz dolduruyor. Oyunun şimdi tamamlanmamış bir sürümünü, PC’de 4K olarak deneyim ettiğimiz düşünülürse, kare oranlarında hiçbir düşüş, görsellikte hiçbir cila eksikliği ile karşılaşmamış olmam optimizasyon konusunda da yüz ekşitmeyeceğinin sinyallerini veriyor. Malum Deathloop ve Dishonored 2’nin PC sürümleri biraz sorunluydu fakat Redfall o iki oyunun sabıkalı motoru Void Engine’de geliştirilmediği için kendisine teknik bahislerde daha az temkinli yaklaşabiliriz.

Redfall’un bir klasik olması için yeterli yapması gereken çok şey var. Arkane’in alışılageldik öykü anlatımını co-op yapı ile düzgün birleştirebilmeli, varlığına küfür değil şükür edeceğimiz bir ganimet sistemine sahip olmalı ve bize tekrara az düşen, başından tükettiğimize şad ayrılacağımız kalitede bir içerik sunmalı. Bunların hepsini yapabilen çok çok az oyun var, Redfall onlardan biri olabilecek mi, Mayıs başında göreceğiz.