Ben anime izlediğini bilmeden anime izlemeye başlayanlardanım. Senelerce çizgi sinemayla ortasında bir fark olduğunu bilmeden başından sonuna izlediğim animelerin birinci sıralarını çekenlerden biri de Yu-Gi-Oh idi elbette. Benimle emsal yollardan animelere bulaşmış beşerler ve ben, bu seyahati geçtiğimiz ayın başında kaybettiğimiz Kazuki Takahashi’ye borçluyuz.
Takahashi aslında 80’lerin başında manga çizmeye başlıyor. Ancak kestirim edeceğiniz üzere bir manga müellifi olarak üne kavuşması 1996’da Yu-Gi-Oh’la birlikte gerçekleşiyor. Takahashi aslında işe endişe cinsinde bir manga yazma niyetiyle başlıyor, ve Yu-Gi-Oh’un mangasında (zaman vakit animede de) bu fikrin esintilerini görmek mümkün. Lakin gitgide aklı oyunlara kayıyor.
Manganın ön kelamlarında vaktinde anlatıyor Yu-Gi-Oh’un yaratılış sürecini. Dövüş üzerine mangaların çoğunlukta olduğu bir devirde, dövüşün kimsenin birbirine vurmadan gerçekleştiği bir sistem ortaya koyma fikri, “oyun” sözü de başına yatınca güzelce şekillenmeye başlıyor. Ortaya insanların büyülü bir kart oyununda dövüştüğü bir senaryo çıkıyor.
maVİ GÖZLÜ BEYAZ EJD- Pardon, pardon…
Yu-Gi-Oh Weekly Shonen Jump’ta birinci yayınlandığında, Takahashi’nin aklında ne kart oyununu manganın bu kadar büyük bir kesimi yapmak var, ne de bu kart oyununun ne kadar ilgi çekeceğine dair bir fikir.
O yalnızca ana iletisi kendi gücüne inanmak ve arkadaşlarına güvenmek olan bir manga yapmak kaygısındaymış. Ki bu hedefinden çok da saptığını söyleyemeyiz. Her ne kadar mangalarda animedekinden bir tık daha fazla aksiyon olsa da Yugi ve arkadaşlarının hedefi yeniden tıpkı. Birbirlerine güvenerek günü kurtarmak.
Shiba-Warrior Taro! Savunma pozisyonunda!!
Kazuki Takahashi’nin oyunlara, bilhassa de FRP oyunlarına ve bu oyunların insanları bir ortaya getirme gücüne olan sevgisinden doğan mangası, birebir sevgiyi ve heyecanı dünyanın dört bir yanına yaydı ve kendileri de kartlarını kapıştırmak isteyen herkesi konutundan çıkarıp masaların başına toplamayı başardı elbette.
2004’te Shonen Jump’ta yayınlanan bir söyleşisinde de bu yüz yüze irtibata ne kadar kıymet verdiğinden bahsetmiş Takahashi. Manganın içine kendisinin oynamaktan hoşlandığı oyunlardan özellikler koyduğunu söylemiş. Rastgele bir oyunun işleyebilmesi için karşılıklı irtibatın ne kadar kıymetli olduğundan ve bunu yüz yüze yapmanın bilgisayar oyunlarından her vakit daha farklı olacağında bahsetmiş. Eminim dünyanın dört bir yanında Yu-Gi-Oh oynamak için toplanan insanları görmek onu keyifli etmiştir.
Hepimiz kendi Millenium Puzzle’ımızı çözüp Takahashi’nin içimizde olduğuna inandığı o gücü açığa çıkarmak için bekliyoruz aslında.
Halkalı Merkez PlayStation Cafe sitesinden daha fazla şey keşfedin
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
