She-Hulk – İnceleme

Benim beklentilerim mi biraz azaldı yoksa son vakitlerde iki farklı yerden de düzgün işler mi geldi kestirmek güç. Evvel FIFA 23 ile birlikte yıllar sonra bir FIFA oyunundan keyif almaya başladım. Artık de Marvel Sinematik Kozmosu bünyesinden çıkan bir imal bana yıllar sonra birinci kere farklı hissettirdi. Uygunluğu, berbatlığı, mizahı her şeyi tartışılabilir lakin She-Hulk hakikaten farklı bir havaya sahip.

İnternetin bir kısmına yayılan “her şeyden nefret etme” kültürü bilhassa toplumsal medya ile birlikte tepe yapmış durumda. Dizinin puanlarının çok berbat olmasına aldanmayın zira tam da She-Hulk’ın kendi içerisinde dalga geçtiği durumlarla dizi internet aleminde yüzleşmek zorunda kalmış. Bu demek değil ki dizi her yanıyla kusursuz ancak şu bir kesin ki çizgi romanlarla biraz haşır neşir her insan She-Hulk’ta kendine ilişkin bir şeyler bulacaktır.

Dördüncü Duvar Ustası Jen Walters

Özellikle Deadpool ile aşina olduğumuz dördüncü duvarı aşıp direkt okuyucu/izleyici/oyuncu ile etkileşime geçen karakterleri pek severim. Lakin bunu dozajında yapmakta yarar var yoksa ortaya abidik gubidik bir kıssa ve twiste gelen bir senaryo çıkabilir. Bilhassa 80’ler sonu 90’lar başında yayımlanan Sensational She-Hulk çizgi romanı dördüncü duvar kullanımı konusunda ders niteliğinde bir içerği sahip. Aslında dizinin de en mükemmel yaptığı şey tam olarak bu dördüncü duvarı liğme liğme etmek.

Hatta kelam konusu Marvel Sinematik Kainatı olunca devasa bir külliyat bir anda Jennifer Walters’ın oyun alanı haline geliyor. Jen bu farkındalığını finale kadar bizimle konuşarak durumların absürtlüğünü ve dizinin gidişatı hakkındaki şikayetlerini lisana getirmek için kullanıyor. Zati daima kendisiyle ve kendisiyle dalga geçenlerle eğlenmeyi amaçlayan bir dizi ve karakterizasyonda ziyadesiyle absürt sahnelerle karşılaşabiliyoruz. Zavallı Jen’in diziye başlarken bunu bir “avukat dizisi” zannetmesi ve yavaş yavaş “yav ben aslında Hulk’ım değil mi?!” farkındalığına varması da keyfi hayli üste çekiyor.

Kazasız Kul Olmaz

Çoğu harika kahramanın orijin öyküsünde trajik bir kaza görmeye alışığız. Gözlerine radyoaktif fıçı boşalan da var örümcek tarafından ısırılan da. Jen’in dizideki orijin öyküsü ise tesadüf yapıtı kuzeni Bruce Banner yani Hulk ile birebir otomobilde giderken kaza yapması. Çizgi romanlarda bir kan nakli She-Hulk dönüşümüne yol açarken bu defa olaylar kaza esnasında cereyan ediyor ve puf artık MCU içerisinde de bir She-Hulk’ımız var. Mark Ruffalo’nun Bruce/Hulk’ı ile geçen eğitim sahneleri işin mizahi kısmında hayli eğlenceli olsa da birtakım kolaya kaçmalar ve tribüne oynayan diyaloglar vardı. Neyse ki Jen’i çizgi romanlardan da tanıdığımız için harika bir bayan harika kahraman olduğunu biliyoruz da bu replikler çok zorlama gelmiyor.

“Tamam artık ben oldum. Eski hayatıma döneyim, avukatlık yapayım.” diye kente dönen Jen bu kere She-Hulk olduğu için kendi benliğiyle bir çatışma içerisine girip işsizlik depresyonunu da yaşıyor. Bir üstün kahramanın işsizlik depresyonu yaşaması bilhassa bizim ülkemizde hayli bağ kurulası bir durum. Empati puanlarını topladıktan sonra She-Hulk olduğu için işe girmesi ise bu kişilik çatışmasını daha da absürt hale getiriyor. Fakat hayli itibarlı bir hukuk firmasında iş bulduğu için dolgun maaş çekleri Jen’in bu buhranını kısa tutmaya yetiyor. Aslında dizinin avukatlık ile ilgili çok daha hoş sürprizleri de var.

Mahkemeye Taytla Çıkılır Mı?!

Süper güçlü insanların avukatı olarak yepisyeni ve değişik bir mesleğe başlayan She-Hulk’ın birinci müvekkili de Bruce’un ezeli düşmanı Abomination yani Emil Blonsky. Tim Roth’un canlandırdığı karakteri dizide makûs adam ya da aksiyon merkezli görmeyi bekliyorsanız şimdiden söyleyeyim hiç beklemeyin. Emil’in tek maksadı karakter gelişimini ve arınmasını tamamlamak. Olağan bir de herkesten özür dilemek için haikular yazmak! İç huzurunu bulan Blonsky’i mahpustan kurtarmayı başaran Jen bir anda tüm kamuoyunun en beğenilen avukatı haline geliyor. İşte bu bizim eski tanınan avukatımız Matt Murdock’un da dikkatini çekiyor.

Tamamen bir kostüm konusu üzerine başlayan tartışmalar sonucunda Daredevil kanlı canlı bir formda diziye çok süratli bir giriş yapıyor. Jen ile Matt ortasında ise çok daha süratli öteki şeyler yaşanıyor. Matt Murdock kelam konusu bayanlar olunca vigilante halinden bile daha tehkliekli bir forma bürünüyor. Şeytan tüyü var bu hınzırın… Neyse ki Daredevil ilerleyen devirlerde Disney+ üzerinden kendi dizisine kavuşacağı için bu dizide az görülmesi çok da büyük sorun olmadı. Hatta bu az fakat özlük hem mizahi hem de kıssa manasında She-Hulk’ı hayli tatmin etmeyi başardı.

Fiona Değil Ancak…

She-Hulk çıkmadan evvel en büyük tenkit aldığı noktalardan birisi CGI kısmıydı. Hatta bence birinci fragmanlarda karakter adeta Shrek’ten Fiona’ya benziyordu. Lakin dizinin birinci kısmıyla birlikte CGI kalitesinde gözle görülür bir artış olduğunu görmüş olduk. Tekrar de kimi noktalarda She-Hulk oldukça sırıttığı için %100 bir kurtarma olduğunu söylemek mümkün değil. Bilhassa Jen’in her dönüşüm geçirdiğinde mimiklerinde önemli bir yapaylık hissediliyordu. Alışılmış burada Marvel Sinematik Evreni’nin görsel efekt sanatkarlarına uyguladığı ağır baskıyı da es geçmemek lazım. Bu mevzu biraz daha önemli bir iş olduğu için işin türel kısmını da düşünen She-Hulk/Jen Walters bu mevzulara değinmeyi pas geçmiş üzere gözüküyor.

Aksiyon manasında işin içerisinde bir Hulk olduğu için doğal olarak bir beklenti de geliyor lakin diziyi izlemeye başladıktan sonra Jennifer Walters’ın öyküsünün “Hulk Smash” beklentisinden daha ötede olduğunu anlıyorsunuz. Fakat hiç merak etmeyin dizide her iki Hulkımızın da bir şeyleri parçaladığı sekanslar bulunuyor. Görece az olan aksiyon sahnelerinde CGI benim adıma çok sırıtmadı lakin dediğim üzere ben bir noktadan sonra aksiyondan fazla Jennifer’ın ailesiyle, etrafıyla ve kendisiyle yaşadığı absürt meselelerle empati yapmakla meşguldüm. O yüzden işin görsel efekt kısmını bu bahsin daha uzmanı şahıslara havale ediyorum.

Kevin Finale

Marvel Sinematik Evreni’nin büyük işvereni Kevin Feige’in android olma ihtimali başımda her geçen gün daha yüksek yüzdelere ulaşıyor. Güya kendisine karakter verileri bir halde giriliyor ve ortalamanın biraz üstü olmak koşuluyla bir patika izleyip içerik üretiliyor. İşte bu türlü düşünen tek meczup ben değilmişim. She-Hulk o kadar hoş bir final yaptı ki. Hem final kısmında hem de kısım bittikten yaklaşık 15 dakika sonra bile yüzümde bir tebessüm vardı. MCU’nun tüm Disney+ işlerini bir potada eritirsek She-Hulk’ın final kısmı katiyen kişisel olarak en âlâ kısım olmuş. Finali farklı puanlamam gerekse 9.5/10 verirdim. Zira hem dizinin kendisiyle dalga geçen yanını kusursuz korumuş hem de tüm MCU külliyatı (buna kamera ardı ve Disney+’nın tamamı da dahil) ile harika bir halde dalga geçmeyi başarmış. Hatta o denli ki ufuktaki üçüncü Deadpool sineması için çıta birinci kez üst çekildi ve dördüncü duvar ustalığı Jen Walters’ın özgeçmişine de muvaffakiyetle yazıldı.

Sadece She-Hulk açısından değil tüm MCU açısından da büyük (aslında çok da büyük değil biraz olayları takip edince ortaya çıkıyordu) bir Hulk sürprizi de bizleri bekliyor. Dizinin tahminen de en büyük hayal kırıklığı ise benim adıma Titania’dan yaşandı. Kendisini bir moda ikonu, fenomen olmaktan öteye geçerken göremedik. Hani karakteri büsbütün değiştirip harika güçleri olmayan birisi yapsalar makul olabilirdi ancak Titania dizi boyunca birkaç yerde çokça güç gösterisi de yaptı. Birkaç küçük mini sekans hariç doya doya bir She-Hulk vs Titania izleyemedik. Olağan artık düşününce dizi asla bu türlü bir şey amaçlamamış da olabilir zira She-Hulk’ın yegane hedefi kendisi ve etrafındaki her şeyle olabildiğince dalga geçebilmekti. Tanınan kültür, toplumsal medya, linç harekatları, ikili ilgiler çabucak hemen tüm şimdiki mevzular Jen Walters ve arkadaşları tarafından çokça alaya alındı.

Bir MCU dizisinden bu türlü tebessüm ile ayrılmayı açıkçası pek beklemiyordum. Lakin She-Hulk, Bruce’dan ayrılıp kendi ayakları üzerine durmaya başladıktan sonra biraz yalpalasa da sonlara hakikat hakikaten eğlenceli anlarla doluydu. İnanılmaz bir final kısmı de bu dördüncü duvar soslu “avukat komedisi” dizisinin kaymağı oldu. Büsbütün subjektif bir halde olaylara baktığım için çizgi roman referansları, Matt’in çapkın halleri, Hulkları bekleyen acayip gelişmeler de beni yakalamayı başardı. Yan karakterlerden Jen’in acayip ailesini bir kenara bırakıyorum, Ginger Gonzaga’nın canlandırdığı Nikki Ramos oldukça eğlenceliydi. Lakin onun dışında işveren Holden Holliway dahil pek ön plana çıkan birisi olmadı.

Adet gereği bir puan vermek gerekirse tüm internetteki nefret eden insanların bilakis ben diziyi çok beğendim ve can-ı gönülden bir 8.5/10 veriyorum. Esasen She-Hulk olmadan evvel de oldukça eğlenceli bir karakter olan Jen Walters’ın dans etmesinden rahatsızlık duyanları da ciddiyet vaat eden sinema ve dizilere davet ediyorum.