Paper Cut Mansion – İnceleme

Thunderful Publishing tarafından yayınlanan, Space Lizard Studio tarafından geliştirilen ve Reşat Nuri Güntekin’in birebir isimli romanından uyarlanan(dalga geçiyorum elbette) Paper Cut Mansion bu sene sonunun enteresan bağımsız üretimlerinden bir tanesi. İsmi üstünde büsbütün kâğıttan yapılma yerler ve karakterlerle dolu üretim, Toby isimli bir dedektifin oyuna ismini verene malikâneyi araştırmaya gelmesi ile başlıyor. Kendisi neden buraya geldiğinin yanında, geliş anının öncesindeki hayatına dair de pek bir şey hatırlamıyor. Daha bu noktada Alone in the Dark ve Sanitarium çanlarınız haklı sebeplerle çalmaya başlamış olabilir çünkü oyunumuz Roguelite cinsinde bir oyun olsa da endişe soslusundan. Denetim edebildiğiniz bir izometrik kamera ile sevenine hayli hoş, sevmeyenine ise(maalesef ben) eh meh grafiklere bakıyoruz üstten.

Kâğıdın mekaniği

Malikâneye girdiğimizde kapı gerimizden kapanıyor(şok şok şok!) ve kendimizi öbür katlara atmanın yollarını aramaya başlıyoruz. Etrafta ne idiği meçhul bir kadro NPC’ler var. Kimisi bize getir götürünü yaptırmak istiyor, misyonlarını yaparsak temel istatistiklerimizi artıran madalyalar veriyorlar bize. Bir kısmı da süreksiz yahut kalıcı kazanımlar satıyor. Avukat abi var mesela bir tane, öldüğümüzde bile kaybetmeyeceğimiz silah ve ekipmanlar satıyor. Ted Crowford isimli gagalı veba hekiminde ise pasif bonuslar yahut sıhhat veren ilaçlar alabiliyoruz. Parayı ise etraftaki eşyaları inceleyerek yahut düşmanları haklayarak topluyoruz.

Ayrıca oyunda 3 farklı “paralel boyut” bulunuyor. Bunlar limbik sistem, sürüngen beyni ve neokorteks olarak isimlendirilmiş. Neokorteks objeleri inceleyebildiğimiz boyut, fakat kimi objeleri evirip çevirirken içlerinden hayalet çıkıyor. Hayaletlerle savaşamıyoruz, peşimizden koşmaktan sıkılıp sırra kadem bastıkları ana kadar kendilerinden olabildiğince az hasar alarak kaçmamız gerekiyor(Father Papotto’dan yardım almak da bir seçenek). Sürüngen beyin, çokça düşmanın olduğu boyut, çokça da savaşmamız gerekiyor içinde. Limbik sistem ise soğuk, genelde NPC’lerin yakınında bulunan ateşlerde ısınarak keşfetmemiz gereken kısım. Her bir boyut için farklı bir sıhhat barımız var lakin birtakım durumlarda tek bir boyutta birden fazla sıhhat barına hasar alabiliyoruz. Ayrıyeten her boyut bizi tıpkı haritada dolaştırıyor; yalnızca kurallar biraz değişiyor o kadar.

Altı kat kâğıt

Oyun alanımız 6 kattan oluşuyor ve bu katların her biri farklı bir temada; birinci başta düz bir malikânedeyiz evet, lakin sonrasında yolumuz polis karakolu, üniversite üzere yerlere de götürüyor bizi. Sonraki kata geçebilmek için konuşan bir kapı bulmamız ve bizden istediklerini yerine getirmemiz lazım. Bazen bir anahtar bulmamızı istiyor, bazen ise haritaya serpiştirilmiş kristallerin ortaya çıkardığı düşmanları ortadan kaldırmamızı. Anahtarı genelde ufak bir bulmaca çözerek elde ediyoruz, haritanın geri kalanı üzere belirli tiplerde rastgele oluşturulmuş bu bulmacanın tahlili tekrar altın sikkeler üzere etraftaki mobilyalarda gizli oluyor. Her daim bize eşlik eden yeşil renkli bir güve var ve bir odada bulmamız gereken bir ipucu olduğunda hava uçmayı bırakıp duvara konarak ses çıkartıyor.

Bir katı bitirdiğimizde, sonraki kata geçip denetimler elimize teslim edilmeden evvel müzikal havasında, öyküyü ilerleten bir orta sahne izliyoruz. Bunun yanında oyunda ilerledikçe doldurduğumuz bir de ispat panomuz var. Oyunun öyküsü bu biçimde, ölüp tekrar tekrar denedikçe ve daha fazla ilerlemeye kaydettikçe bir yapboz üzere tamamlanıyor. Bu ve gibisi fikirler pek beğenilen lakin Paper Cut Mansion hakikaten Roguelite cinsinin özelliklerini lehine kullanabilen bir oyun değil. Etraftaki objeleri evirip çevirip ipucu yahut para aranmak oyun sürenizin önemli bir kısmını işgal ediyor. Ölünce başa dönmek ve bu biçimde tek tek eşya yoklamak sinerji içinde çalışan temel mekanikler değiller. Bunun yanında oyunun prosedürel yaratım sistemi de gerçekten her tecrübeyi farklılaştıracak kadar kapsamlı değil. Bulmaca tipleri çok kolay fakat sizin baş çalıştırıp çözdüğünüz değil etrafı araştırarak tahlilini bulduğunuz tipte. Haritalar yalnızca kelamda değişiyor, her katta karşılaşacağınız düşmanlar ise birebir.

Serseriliğin gereği yok

Keşif kısmı da pürüzsüz değil, bir pusulamız olsa bile bu yalnızca kuzeyi gösteriyor ve oyunun gerçekten bir küçük haritaya gereksinimi olduğunu hissediyorsunuz. İçinde olmadığız odayı göremiyorsunuz, eşyaları kurcalamak için de kamerayı sık sık çeviriyorsunuz ve tüm bunların sonucunda haritalar her seferinde önemli manada farklılaşmasalar bile içlerinde kaybolmak çok kolaylaşıyor. Bütün bunlar oyunun pek de dişe dokunur olmayan içeriğini olabilecek en sıkıcı formlarda uzatıyor. Esasen oyunun savaş mekanikleri ön planda ve buna bağlı olarak ekstra keyifli olmadığı için ölüp birebir yerleri baştan oynamak oyun deneyimine önemli manada ziyan veriyor. Hepsinin üzerine bir de oyunun çok ucuz formlarda sizi öldürdüğünü düşünürseniz, yeterliden güzele hudut olmaya başlıyorsunuz. Mesela üçüncü kata geldiğimde bir zindan kapısı gördüm. Her yeri keşfederek oynamak işime geldiğinden daldım içine, karakterimin Neokorteks boyutundaki sıhhati (Dehşet Barı) büyük bir süratle azalmaya başladı. Bunun üzerine bir de karakterimin denetimleri sapıttı, geldiğim üzere gerimi dönüp yerden çıkamadım. Farklı bir biçimde o oyun müddetince, kalıcı geliştirmeler satan avukat NPC de hiçbir haritada karşıma çıkmamıştı. Sonuç: Karakterimiz geliştirmek ismine hiçbir ilerleme kaydedemeden öldüm ve en başa yollandım. Kimi tuzakların süratlice kaçmazsanız tek atması kısmından da hiç başlamayayım. Her yeni kata ulaştığınızda ilginizi canlı tutacak yeni numaralar ile karşılaşıyorsunuz lakin ölüp baştan başlamak gerçekten o ilgiyi ayaklar altına alıyor.

Paper Cut Mansion hoş görselleri ve anlatım üslubu ile bize beğenilen bir öykü sunan, fakat Roguelite olmaya çalışarak kendi topuğuna sıkan bir oyun olmuş. Oyunun tasarımsal sorunlarının yanında önemli bir cila eksiği de var; PC’de ayarlar ziyadesiyle kısır ve hayatta en hudut olduğum şeylerden birine, değiştirilemeyen denetim şemalarına sahip. 2022 yılında PC’ye oyun çıkarıyorsanız ve klavye fare için düzgün bir denetim şeması oluşturacak kadar zahmet vermediyseniz, bari denetimleri özelleştirilebilir yapın da biz kendimiz halledelim ancak yok… Paper Cut Mansion sıklıkla oyun hevesimi kıran bir üretim oldu. Lakin şayet tekrar de merak ediyorsanız, indirim beklemeden alın çünkü oyunun 32 liralık çıkış fiyatı ziyadesiyle uygun. Son Steam baz kuru değişimleri göz önüne alınınca fiyatı anca artar.