Scars Above – İnceleme

Oyun basını tarafından tokat manyağı yapılan bir oyunla beraberiz bugün. Scars Above, bütçesini ve geliştiren grubun birinci oyunu olduğu gerçeğini göz önüne alırsanız pek de kötü bir oyun değil aslında. Çok âlâ fikirler de barındırıyor, çok büyük yanlışlar da yapıyor. Ama bu kadar sert tenkitleri ve düşük puanları hak ediyor mu, gelin birlikte bakalım…

Biraz dişini sık ya, vallahi açılıyor senaryo…

Scars Above, klişe oğlu klişe bir senaryo ile bizlere merhaba diyor. Metahedron olarak isimlendirilen bir yapı, bir gün güneş sistemimizde beliriveriyor. Tüm dünya, bu cismin ne olduğunu tartışadururken, SCAR isimli (açılımı da var doğal ancak açılımı bile klişe) bir grup bu cismi incelemek üzere cisme yanlışsız gönderiliyor. Dört kişilik takımımızın bulunduğu uzay gemisi tam cisme temas edecekken, bir grup patlamalı zıplamalı olaylar gerçekleşiyor ve hop, ana karakterimiz Dr. Kate Ward yalnız başına, büsbütün yabancı bir gezegende gözlerini açıveriyor.

Kate de şaşkın natürel, oksijen tüpü falan olmadan nefes alabiliyor, kaza yapmış olan gemilerinden üzerinde tek bir sıyrık dahi olmadan çıkabilmiş, arkadaşlarının ortalıkta esamesi okunmuyor… Biz de Kate’in başındaki tüm bu soru işaretleriyle, bu dünyayı keşfetmeye, arkadaşlarımızı bulmaya ve tüm olan biteni çözmeye çalışıyoruz.

Kabul ediyorum, “klişe be!” diye bağırmama karşın, insanın içinde tekrar de bir kıpırtı oluşturabiliyor bu senaryo. Zati sorun senaryonun kendisi değil, anlatım biçimi. O kadar biçimsiz ve kalitesiz diyaloglarla, o kadar yanlış tercihlerle başlıyor ki senaryo… İnsanın hakikaten baht veresi gelmiyor.

Fakat şöyle de garip bir durum var: oyun ilerledikçe senaryo çatır çatır açılmaya başlıyor. Öykü ilgi cazip bir hale geliyor, sorulara aldığımız yanıtlar daha farklı soruların doğmasına sebep oluyor ve oyunun sonuna kadar senaryo bir formda sizi etkin olarak oyunda tutmayı başarıyor. Ancak bunu büyük bir profesyonellikle de yaptığını söylemek sıkıntı. Zayıf diyaloglar, samimiyetsiz alakalar size oyun boyunca iç çektirmeyi yeniden de başarıyor. 🙂

AA ile AAA ortasında, AaA üzere desek mesela…

Girişte de belirttiğim üzere, oyunumuz aslında ardında çok da büyük bir bütçe olmadan beden bulmuş. Aslında üretimci Mad Head Games’in de birinci ve tek oyunu. Buna karşın, grafikleri sahiden de çok başarılı. Yabancısı olduğumuz gezegen olağanüstü gözüküyor. Kaplamalar, yansımalar, yağmur/kar üzere hava etmenleri, ormanı şusu busu derken, AA klasmanı bir oyun için beklentimin çok ötesinde bir grafik sunumu var karşımızda. Üstelik performans bakımından da PC’de hayli stabil.

Ama… Arkadaşlar, sanırım Scars Above hayatımda gördüğüm en başarısız yüz animasyonlarına sahip oyun. Yani karakterler o kadar mimiksiz, o kadar reaksiyonsuz, o kadar alıklar ki… Üstelik bu durum sadece oyun içerisinde değil, orta görüntülerde tıpkı halde. Karakterler, ortada sırada göz kırpan ve ağızlarını açıp kapatan birer maske güya. Hayır yani o kadar güzel grafiklerin altından kalkıp, yüz animasyonlarına bu kadar değer vermemek de inanılmaz bir vizyonsuzluk değil midir?

Soulslike oyunları sevenler ve yaşatanlar derneği

Geldik zurnanın “fiçuu fiçuu alien life form” dediği yere… Oyun “biraz ondan biraz bundan” biçimini benimsemiş olsa da yüklü olarak soulslike bir yapıya sahip diyebiliriz. Klasik Dark Souls oyunlarındaki bonfire’lara benzeri pillar’lar aracılığıyla, sırf belirli noktalarda oyunu kaydedebiliyor, bu noktalar haricinde ölürsek küfürler edip klavyeyi tokatlıyoruz. Tane tane açıklamaya gerek yok, zati bu satırları okuyan herkes tipe aşinadır diye varsayım ediyorum. Lakin çeşidin genel çizgilerinden ayrıldığımız birkaç nokta da yok değil.

Mesela, oyun lineer bir oynanış sunuyor. Açık dünya etmenleri neredeyse hiç yok. Orta sıra büyük haritalarda gezme bahtımız olsa da gideceğimiz yerler ve yapacağımız işler net olduğu için, çizgisel oynanışın ötesine geçmek mümkün değil. Yanlış anlaşılmasın, ben soulslike oyunlara bu yaklaşımı da yakıştırıyorum. Bence Scars Above için de pek yerinde bir tercih olmuş.

Malumunuz, soulslike denince saç baş yolmalı, gamepad fırlatmalı ve konut ahalisine bağırmalı oyunlar geliyor akla daima. Scars Above da bu klasmanda mı, bu biraz tartışılır…

Yalan olmasın, oyun başlarda çok zorlayabiliyor; ancak sonlara gerçek her türlü ekipmanı ve silahı açtığımız için gitgide kolaylaştığı da bir gerçek. Yani “souls zorluğu” olarak isimlendirdiğim “her şeyden, herkesten ve tüm cihandan nefret ettirme zorluğuna” palavradan bir göz kırpmakla kalıyor. İnsanın içindeki mücadeleci ruha minik bir buse kondursa da genel itibariyle souls zorluğu var demek de bu yüzden mümkün değil.

Bu ortada oyundan daha fazla keyif almak için, oyunu kesinlikle sıkıntı modda oynamayı önerdiğimi de eklemeden geçemeyeceğim. Bu şekil oyunlarda neden zorluk modu eklenir hala bilmiyorum ancak oyunun yapısı göz önüne alındığında, kolay yahut olağan modda epey sıkıcı olacağından adım kadar eminim.

Kalem kılıçtan keskindir

Oyunun en öne çıktığı kısımsa, oynanış ve çatışma dinamikleri oluyor. Ana karakterimiz Kate bir asker ya da savaşçı değil, bir bilim insanı. Bu yüzden savaş meydanında cenk eylerken biraz maharetsiz olsa da, birçok silah ve ekipman üretip kullanmaktan da geri durmuyor.

Kate’in kullanabildiği elemental yapıda dört ana silah kategorisi var. Elektrik, buz, ateş ve zehir temalı dört kategoride farklı silahlar bulunuyor ve bu silahlar, mevcut elementlerle çeşit çeşit kombinasyonlara sokulabiliyor. Düşman suyun içinde mi? Yapıştır elektrikli silahı… Pekala ya yağmur mu yağıyor? O vakit muhteşem, ver buzu düşmana, ıslak olduğu için daha çabuk donsun. Bu elemental olasılıkları göz önüne alarak gerçekleştirilen savaşlar nitekim çok keyifli ve taksiksel yapıda oluyor. Üstelik yeniden taksiksel olarak oyunu geliştiren, el bombaları, kalkanlar, panzehirler üzere daha birçok alet edevat da var. Yani dövüş mekanikleri, çeşitlilik bakımından hayli başarılı diyebilirim.

Geri kalan oynanış etmenleri de çatışmalarda hiç üzücü işlemiyor bu ortada. Tatmin edici vuruş hissi, mücadeleci bir hisle denetim edilen dayanıklılık barı, sıyrılma mekanikleri falan derken aslında Scars’ın bu hususlarda ne kadar başarılı olduğu rahatça anlaşılabiliyor.

Zeki fakat çalışmıyor

Tüm bu konuştuğumuz etmenler bir yana, Scars Above aslında oyunun genelinde bir “olmamışlık” hissi taşıyor. Vakit meşakkati mıdır ya da teknik takımın işi aksatması mıdır bilmem ancak biraz parlatmayla, çok daha yeterli bir oyunu tartışıyor olabilirdik. Atlama zıplama animasyonlarındaki özensizlik, yüz tasarımlarındaki boşvermişlik, orta sıra yolumuzu dahi tıkayan hudut bozucu yanılgılar üzere daha birçok konu, oyuncunun oyuna önyargılı başlaması için kâfi motivasyonu sağlıyor. Lakin tekrar de oynadıkça açığa çıkan zımnî bir cevher barındırdığı da bir gerçek.

Özetle Scars Above çok daha düzgün olabilecekken kendi topuğuna sıkan bir oyun olmuş. Oyunun birinci saatinde edineceğiniz önyargılardan arınırsanız ve biraz da sabırlıysanız, keyifli bir oyun deneyiminin sizi beklediğini söyleyebilirim. Lakin hayatın artık çok süratli ilerlediği ve her şeyin süratlice tüketilebilir olduğu günümüzde, tüm oyuncuların bu türlü bir emek ve sabrı vermesini beklemek de mümkün değil ne yazık ki.