Shadow Gambit: The Cursed Crew – İnceleme

Bu son birkaç ayda okuduğunuz üçüncü Shadow Gambit: The Cursed Crew yazım olacak. Evvel oyunun özel basın gösterimine katılıp nelerle karşılaştığımı yazmıştım, sonra oyunun özel demo sürümünün suyunu çıkarmış ve birinci bakış izlenimlerimi yazmıştım. Benden Shadow Gambit okumaktan sıkılıp ‘sadede gel adamım, bir yazı daha okumakla uğraştırma bizi’ diyenler ve yazının sonuna bakmaya da üşenenler için çabucak spoiler vereyim. Shadow Gambit: The Cursed Crew benden 8,5 aldı.

Oyun nitekim de Mimimi’nin geldiği noktayı sonuna kadar temsil ediyor. Shadow Tactics ve Desperados 3 ile yeterlice sağlamlaştırdıkları ve geliştirdikleri temel üzerinden öteki oyunlara çok benzeyen lakin bir o kadar da farklı bir macerayla karşımıza çıkmışlar. Hiçbir şikayetim yok, fevkalade keyifli bir oyun.

Ama bir yandan da Mimimi’ye o kadar kızgın ve kırgınım ki, şu oyuna 3 verip reaksiyonumu göstermemek için kendimi sıkıntı tutuyorum. Niçin mi? Yahu mağarada mı yaşıyorsunuz siz kuzum? Shadow Gambit yayınlandıktan kısa bir müddet sonra Mimimi Games stüdyoyu kapatmaya karar verdiklerini açıkladı. Bu kadar başarılı bir oyunun akabinde, Commandos tipini yaratıcısı Pyro Games’ten bile güzel icra eden ve benim favorilerim ortasında olan bu stüdyo bir anda tarihin tozlu sayfaları ortasına karışmaya karar verdi. Yani harikulâde bir gelişme olmazsa bu oyun tipi yeniden ortamızdan ayrılmış olacak. Hakikaten çok üzgünüm ve Mimimi’nin bu kararını da hala anlayabilmiş değilim. Sanki 3 versem ‘ya Eser’i de çok üzdük be’ falan derler mi sanki? Fakat yok, kıyamadım işte. Bu oyunun hakkı net 8,5 zira.

Mimimi evvelki oyunlarında çoğunlukla gerçekçi ve hatta tarihî bağları olan hususları işlemişti. Güzel Desperados 3’te doğaüstü güçlere sahip olan, zihin denetimi yapabilen vudu büyücüsü Isabelle Moreau ile tanışmıştık fakat bunun dışında büyük ölçüde gerçekçilik ön plandaydı. Shadow Gambit: The Cursed Crew’da ise bunun tam aykırısı bir durum kelam konusu. Korsanların altın çağına gidiyoruz gitmesine fakat büsbütün alternatif bir dünya bu. Denizlerde lanetli korsanlar var, onları avlayan ve yeniden değişik güçlere sahip engizisyon var, konuşan gemiler var, var da var.

Bu sefer başrolde Afia Manicat var, kendisi Red Marley gemisinin mürettebatına katılıyor ve geminin kaptanının efsanevi hazinesinin peşine düşüyorlar bir arada. Red Marley üzerinde birebir vakitte bir sürü de eski mürettebat cesetleri var. Oyunda vazifeler yaparak Kara İnci’ler buluyor ve bu incileri kullanarak mürettebatı tek tek diriltiyoruz. Her bir tayfa kendine has özelliklere, doğaüstü yeteneklere ve misyonlarda kendisine ve takımına avantaj sağlayacak hünerlere sahip. Kimileri dikkat dağıtma ustası, kimileri suikast; kimileri yüzebiliyor, kimileri ortama ayak uydurma konusunda eşsiz. Münasebetiyle mürettebatı diriltme sıramız misyonları direkt etkiliyor, fakat hiçbir vakit seçtiğiniz takım yüzünden vazifesi bitiremediğiniz olmuyor. Mimimi her misyonu o denli büyük bir itinayla tasarlamış ki birbirinden alakasız üç karakterle bile tahminen biraz zorlanarak, tahminen olağandan daha uzun müddette, ancak kesinlikle bitirebiliyorsunuz vazifeleri.

Oyunun temeli doğaüstü güçler üzerine kurulmuş evet, lakin cinsin klasik oynanışı olduğu yerde duruyor. Bu sefer vazifelerimiz adalarda geçiyor, adaya hangi noktadan çıkacağımızı seçiyoruz, gayeye ulaşana kadar bir sürü düşman bayıltıyor yahut öldürüyoruz, görüş konilerine yakalanmamak için azami uğraş sergiliyoruz ve misyonu bitirdikten sonra çıkışa gidip kaçıyoruz. Oynanış büsbütün evvelki oyunlar üzere yani, kendinizi konutunuzda hissetmeniz için tüm şartlar sağlanmış durumda. Fakat sanmayın ki oyun kolay, vazifeler kolay. Hele kendinize birkaç challenge verir, vazifelerin badge’lerini bir ortada yapmaya çalışır, üstüne üstlük bunu üst zorluk düzeylerinde denerseniz Shadow Gambit’in ne kadar da ustalıkla örülmüş bir yapıya sahip olduğunu daha âlâ anlarsınız. Olağanda tahminen 20 dakikanızı alacak bir misyonda 3 saat harcayın, mesela tıpkı misyonda hiç kimseyi öldürmeyin, hiçbir dikkat dağıtma yeteneği kullanmayın, tek bir silah bile ateşlemeyin, bilmem hangi taraftaki merdiveni kullanmayın ancak tüm Prognosticar’ları da öldürmeyi becerin, sonra gelip konuşalım zorluğu 🙂 Esasen Mimimi’nin oyunlarında en sevdiğim şey misyon zorluğunu kendi koyduğunuz kurallara nazaran artırmanın büsbütün sizin elinizde olması. Shadow Gambit de bu bakımdan üzmedi.

Tayfamızdan biraz bahsedeceğim lakin evvel düşmanları konuşasım var biraz. Oyunda tekrar evvelkiler üzere muhakkak sayıda düşman var ve bunlar farklı zorluk düzeylerine sahip. Acolyte en kolay bertaraf edilenleri, Iudex uzun menzilli görüşe sahip gözcüler ve yanlarına ulaşmak biraz daha sıkıntı, Commissarius yalnızca çok kısa mühlet dikkatini dağıtabileceğiniz, sizi takip etmeyen düşman çeşidi. Yepisyeni bir düşman olarak Kindred var mesela, bunlar birbirine psişik olarak bağlı iki kişi ve ikisini de birebir anda indirmeniz lazım, yoksa birbirlerini diriltiyorlar. Prognosticar ise en zoru, bunlara saldırmaya yeltenen tayfanızı anında paralize ediyor ve o sırada bir öteki tayfa ile işini bitirmeniz gerekiyor (her Mimimi oyununda öldürmek için iki kişi gereken bir baş düşman vardır ya, o işte). Bu düşmanların harita yerleşimleri bir oldukça başarılı, hele birebir anda hem Kindred’lerden, hem Prognosticar’dan kurtulmanız gereken yerlerde ter döküyorsunuz, hele ki Prognosticar’a da eşlik eden biri varsa.

Shadow Gambit bizi daima bir şeylere karar vermeye yönlendiriyor. Yalnızca misyon içlerinde değil, o an etkin olan birden fazla ada, yapabileceğimiz birden fazla misyon olabiliyor. Hangi adaya gideceksiniz? O adaya hangi tayfayla çıkacaksınız? Hangi noktadan adaya çıkış yapacaksınız? Kaçış için hangi portalı kullanacaksınız? En sevdiğiniz tayfayı dinlendirip bir sonraki vazife için bonus kazanmasını mı tercih edeceksiniz? Vazife ortalarında hangi tayfanın ferdî vazifesinde bir adım yapacaksınız? (Her misyon ortasında yalnızca tek bir tayfanın vazifesinde, o da bir adım ilerleyebiliyorsunuz). Yetenek yükseltme hakkı kazanınca birinci olarak hangi tayfanın yeteneğini güçlendireceksiniz? Sırada hangi tayfayı dirilteceksiniz? Oyun işte baştan sona bu türlü kararlar bütünü ve o yüzden de hakikaten sonucu birebir olsa bile oyunu oynayanların yaşayacağı tecrübeler birbirinden farklı oluyor haliyle.

Bu farklılığı şöyle söyleyeyim. Tüm mürettebatı açtığınızda elinizde 8 karakter oluyor. Bu da üç kişilik misyonlara başlarken 8’in 3’lü kombinasyonu kadar seçenek demek, yani tam 56 farklı kombinasyon. Daha bunun tek kişilik misyonu de var, çok kişiliği de. Bu da aslında işin içine badge yapma vs de girdiğinde inanılmaz bir çeşitlilik ve tekrarlanabilirlik manasına geliyor. Karakterler istikametinden tek eleştirim ise stereotiplerinin dışına çıkamıyor olmaları. Mesela tamam Toya geminin aşçısı fakat tüm muhabbeti de yemekler üzerine olmasındı. Ya da Quentin’in hazineler dışında da bir olayı olsaydı. Bu durum genel muhabbetlerde çok dikkat çekiyor.

Oyun grafiksel manada beni çok şad etti. Bilhassa de karakterlerimizin özelliklerine bağlı ayrıntıları bir mükemmel. Örneğin Afia’nın kılıcı göğsüne saplı, saldırırken oradan çıkarıyor ve tekrar göğsüne takıyor. Emsal biçimde topçu Gaelle’nin karnında kocaman bir top deliği var 🙂 Teresa dayanılmaz bir keskin nişancı ancak kör, gözlerinde hiç çıkarmadığı kırmızı bir jenerasyon var ve ağzından da sigarayı eksik etmiyor. Silahında kullandığı oku kendi ruhundan yapıyor, o yüzden attıktan sonra geri alması gerekiyor. Mesela Quentin sırtında bir hazine sandığı taşıyor ve parlak şeyler görünce gözü dönüyor, adamın olayı hazine toplamak. Bunlar dışında da adaların kendine has görselliği sahiden de çok etkileyici. Bunun Mimimi’nin en yeterli görünen oyunlarından biri olduğunu söylemem lazım, hele daha evvelki yazımda da belirttiğim kuşbakışı haritadan zoom yaparak adaya yaklaşma olayı nitekim de nefis.

Oyunun ana misyonları kadar yan misyonları de bir oldukça yaratıcı ve eğlenceli. Esasen adamların son oyununu oynuyoruz, aman diyeyim ana vazifelerle yetinmeyin. Captain’s Test ismi altında mürettebatınıza özel yaptığınız yan misyonlar de, bu misyonlarda oyunun sizden beklediği badge’ler de dayanılmaz keyifli vakit geçirmenizi sağlıyor. Bilhassa de oyundaki favori karakterim, ferdî mevt makinem Toya’nın Toya’s Perfection vazifesini çok sevdim fakat bunda cümlenin başından da anlayacağınız üzere kendisine olan düşkünlüğüm çok tesirli. Bu badge olayı da önemli zira oyundaki badge’lerin %85’ini toplayınca sizi bir sürpriz bekliyor olacak. Ne olduğunu söylemiyorum, hiç ağzımı aramayın.

Sonuç olarak ben Shadow Gambit: The Cursed Crew’a Mimimi Games’in ustalık yapıtı gözüyle bakıyorum lakin bu sanatçı takımın en yeterli işini ortaya koyduktan sonra yoldan çekilmesini de hala içime sindirebilmiş değilim. Muhtemelen sadece bu yüzden sizin de “keşke bitmese” diyerek ağır ağır, sindire sindire oynayacağınız bir oyun olarak Shadow Gambit: The Cursed Crew.