Sunday Gold – İnceleme

Oyun basını (ve aslında oyuncular) olarak birtakım kavramların suyunu çıkarabiliyoruz. Şöyle yepyeni, başkalarından sıyrılan bir oyun gördüğümüz anda öbür oyunları o oyuna benzetme eğilimimiz var. Haydi soulslike’ları, roguelike’ları anlıyorum da, şu güzelim oyuna yalnızca karakterlerin yakın çekim portreleri uzaktan da olsa Disco Elysium’u andırıyor diye disco-like demek nasıl bir yokluktur arkadaş?

Geleneksel çemkirmemi de yaptığıma nazaran bundan sonrası daha bir rahat yazabilirim.

Sunday Gold bir sonraki yarışında 1’e 2 veriyor

Sunday Gold taktik RPG’lerin aksiyon puanı (AP) tabanlı oynanış mekaniğini alıp, bunu yalnızca savaşlarda değil oyunun her yanında kullanan bir point’n’click macera / taktik strateji / RPG kırması. Wasteland 3 oynadınız mı bilmiyorum, aklıma şu an gelen birinci örnek olduğu için onu kullanacağım. Wasteland 3’ün ileri zamanlardaki kimi savaşlarında kendinize avantaj sağlamak için mesela odanın üst katında bulunan bir taretin yanına birkaç AP harcayarak gidebilir, sonra da onu tekrar birkaç AP karşılığında hackleyerek düşmana saldırmasını sağlayabilirdiniz. Sunday Gold bu mantığı genele yaymış ve bunu o kadar başarılı biçimde yapmış ki, şapka çıkarasım geldi.

Oyunda birden fazla şey (bazı inceleme komutları hariç) AP kullanımına bağlı. Bir dolap mı itilecek, 2 AP. Evrakları mı karıştıracaksınız, 1 AP. Şu kilidi maymuncukla mı açacaksınız, lakin bak 5 AP’ni alırım. Karakterlerin baz olarak 7 AP’si var ve sıfırlanan bir karakterin puanlarını doldurmak için End Turn yapıyorsunuz. Yani tüm oyun devasa bir sıra tabanlı macera oyunu. Tüm bu olayı dinamikleştiren kısım ise keşif ve savaş kısımları ortasındaki kesintisiz geçişler.

Örneğin karakterleriniz odada araştırma yapar, kan izinin nereye gittiğini bulmak için AP harcayarak ilerlerken bir anda güvenlik görevlileriyle burun buruna gelerek savaş kısmına geçiyorsunuz. Ancak savaşa o an kaç AP’niz varsa o denli başlıyorsunuz. Sıra tabanlı strateji oyunlarında savaşlar ortasında AP’ler dolar ya hani, bunda o denli bir şey yok. Gavin ile az evvel bilgisayarı hacklemek için 6 AP harcadıysanız savaşa elde 1 AP kalmış halde başlıyorsunuz. Hele ki şayet her karakteriniz yorgun durumdaysa vay halinize.

Hey adamım, silkelen ve kendine gel! *tokat sesi*

İşte sadece bu bile araştırma safhasında bile atılımlarınızı yeterli düşünmeye, daima tetikte olmaya itiyor insanı. Üstelik buna bir de Darkest Dungeon gibisi soğukkanlılık mekaniği eklenmesin mi? Mesela Gavin karşısında bir anda ceset görünce kaygıdan ne yapacağını şaşırıyor, eli ayağı titremeye başlıyor. Alarmlar mı çalmaya başladı, tüm takım ümitsizliğe mı kapıldı, soğukkanlılık bedeli bir anda tabana vuruyor. Bu türlü olunca da karakter yeteneklerinin düşmesinden, sıra tabanlı savaşlar sırasında panik halinde karar vermek için yalnızca kısıtlı saniyeniz olmasına, ekranda çıkan yazıların karman çormanlaşmasına kadar pek çok tesirle uğraş ediyorsunuz. Grup olarak soğukkanlılığı korumak değerli, bunda da iş büyük ölçüde Frank’in liderlik yeteneklerine düşüyor.

Distopik bir gelecekte geçen Sunday Gold’da üç kişilik bir grubuz: Frank, Sally ve Gavin. Tales from the Borderlands incelememi okuduysanız orada üç ana karakteri sevmekte nasıl zorlandığımı (ve bunu başaramadığımı) yazmıştım, Sunday Gold’da ise durum tam aksisi. Üç karakter de aslında birbirinden rezil, ağızlarından küfür eksik olmuyor ancak bir sevilesiler ki o kadar olur. Aksanları, canlandırdıkları kişilikler, birbirleriyle olan muhabbetleri ve kıssa akışındaki rolleri dört dörtlük.

Bloody hell mate!

Frank kümenin serserisi, para getirecek soygunlar peşinde ve maymuncuğuyla açamayacağı kilit yok. Sally gündelik işi hayvan bakıcılığı olan fakat geceleri yeraltı ringlerinde boks yapan, bileği güçlü bir bayan. Gavin ise biraz ödlek, biraz huysuz bir IT uzmanı. Hack onun işi. Bu üçü bir ortaya geliyor ve Gavin’in verdiği bir tüyo üzerine havadan basitçe para kazanacakları bir işe atılıyorlar. Daha doğrusu onlar o denli sanıyor kendileri içinde cinayet, komplo, yasak deneyler, casusluk olan bir öykünün içinde buluyorlar.

Oyunun keşif kısımlarında yer yer çeşitli bulmacalar çözüyor (bir bilgisayarın şifresini bulmak yahut insanların yakıldığı bir fırından kaçmak), bilgisayarları hackliyor, kilitleri açıyor, gereken yerlerde kaba kuvvet kullanıyoruz. Keşfettiğimiz yerlerdeki ince ayrıntılar itinayla hazırlanmış, ben bilhassa de şirket hükümran bu gelecekteki motivasyon posterlerine bayıldım. Genetik güçlendirilmiş köpek fotoğrafları, haber kupürleri, gazeteler de atmosferi hayli güçlendirmiş.

Sunday Gold’un savaşları bir JRPG edasıyla geçiyor. Saldır, yetenek kullan, eşya kullan, savunma yap seçenekleri yetenek ağacına yatırdığınız puanlar ve seçtiğiniz silah ve eşyalarla şekilleniyor. Düşmanların zayıf olduğu silahlarla yaptığınız ataklar göz alıcı sonuçlara yol açabiliyor. Sıra ise büsbütün inisiyatif tabanlı, ekranın üst kısmında taarruz kuyruğunu görüyorsunuz aslında. Akınlar ve yetenekler farklı ölçüde AP kullanıyor ve AP doldurmak için o sırayı savunma yaparak geçmeniz gerekiyor. Level atladıkça puanlarımızı farklı yeteneklere yatırıp hem verdikleri ziyanları, kritik talihini vs artırabiliyor, hem de kimi yeteneklerin harcadığı AP ölçüsünü düşürebiliyoruz. Genel olarak hayli istikrarlı bir yapı kurmuş BKOM Studios.

Sunday Gold farklı iki çeşidi hayli başarılı biçimde füzyonlamış ve yalnızca mekanik olarak değil, grafik olarak da, öykü olarak, üslup olarak da hayli güzel bir iş olmuş. Ben sahiden çok beğendim ve ileride misal oyunlara ilham kaynağı olacağına dair de bir his var içimde. O vakit bir sonraki sundaygold-like oyun incelememizde görüşürüz.