God of War Ragnarök: Valhalla – İnceleme

Bu inceleme God of War Ragnarök’e dair spoiler’lar içermektedir.

Kratos’un soğuk topraklarda, Asgard ve Odin’e karşı savaşının akabinde baltayı, kılıçları ve mızrağını duvara asışının üzerinden bir yıldan fazla vakit geçmiş. God of War: Ragnarök, Kratos’un öyküsü için potansiyel bir final olabilecekmiş üzere kurgulanmış olsa da başımızdaki soruların tamamını cevaplamaktan kaçınarak kapıyı hafifçe aralık bırakmıştı. The Game Awards sırasında duyurulan, sürpriz (ve hâlâ aklım, hayalim almıyor fakat büsbütün ücretsiz!) formda kucağımıza düşen Valhalla’ysa “Şimdi sorularınızın bir kısmını cevaplayalım!” diyerek Kratos’un içsel seyahatinin devam ettiğini müjdeliyor bizlere.

Santa Monica Studios’ta kim “Hades diye bir oyun çıkmış, aslında bunu God of War’a uyarlasak çok nefis olmaz mı ya?” dedi bilmiyorum lakin maaşına artırım yapılması için sonuna kadar dayanak veriyorum kendisine. Valhalla’yı tam olarak “Hades lakin God of War” diye özetlemek mümkün hakikaten. Bunu negatif bir manada söylemiyorum mutlaka, çünkü Hades’in Roguelike oyunları şekillendirdiği ve bu bahiste yepisyeni bir standart yazdığı düşünülürse God of War’un bu yola sapmış olmasından ziyadesiyle mutluyum. Hem konsept kendi kendini de taşıyor esasen. Valhalla İskandinav mitolojisinde savaşarak ölenlerin ödüllendirildiği bir ahiret olarak tasvir edilir; Kratos için de kendini bulma seyahatinin bir sonraki adımı ve yeni başlangıca giden yol olmasıyla çok doğal bir öykü anlatım aracı haline geliyor.

Kratos’u en son Ragnarök sonrasında Angrboda’yla birlikte devleri bulmak için diyar diyar gezmeye hazırlanan Atreus’a veda ederken görmüştük. Sonrasında Freya’yla birlikte Ygdrassil’in kollarında yer alan 9 Diyarı tekrar ziyaret ettiğini biliyoruz bilmesine ancak kıssanın bu noktadan nereye gideceği büyük bir soru işaretiydi. Valhalla bu mevzuya da ışık tutuyor daha baştan. Mimir ile birlikte Valhalla’ya “gizemli” bir davet alan Kratos, olağan ki bu problemin gerisindeki gizemi aydınlatmayı başa takıyor bu sefer de. Valhalla dediğimiz bu yere ruhlar olağanda nasıl giriyordu? Savaşarak öldüklerinde Valkyr’ler tarafından taşınarak. Haliyle Kratos ve Mimir’in bu daveti, dahası bu davete karşılık verme kararlarını eski Valkyr kraliçesi Freya’dan gizlemeleri Freya’nın hiç de güzeline gitmiyor. Tekrar de Kratos’u başa koyduğu şeyden alıkoymaması gerektiğini bilen Freya “İkiniz de teknik olarak daha evvel öldünüz zati, gidin bir dolaşın bakalım” diyerek Valhalla’nın kapılarını bize açıveriyor. Daha doğrusu bunu ikinci seferde yapıyor, zira Kratos birinci seferinde “Bu kapılar niçin kapalı yav? Açalım da az ışık gelsin” diyerek Freya yetişemeden zorlayarak açıyor evvel bir. Klasik Kratos işte, adam menteşesinden sallanan sandıkları bile yumruklayıp kırarak açmayı tercih ettiğinden çok da şaşıramıyorum…

O işin geyiği natürel, her ne kadar önüne çıkan mahzurları zorlayarak aşma inatçılığına sahip olsa da bu DLC siz bir yandan Valhalla’nın Kratos’un anılarından yarattığı imgeleri ve yerleri arşınlarken Kratos’un geçmişe sünger çekme uğraşları ve pişmanlıklarıyla da bir sefer daha yüzleştiriyor bizi. Burada geçmiş ve geleceğin hoş bir sarmalını tutturmuşlar; çünkü bir yandan diyarlardaki son durumlara dair de bir sürü şey öğreniyorsunuz Ragnarök sonrasında. Çok da spoiler alanına basmadan örnekleyecek olursam Sigrun’la konuşurken “Valkyr’ler özgür kaldığı için artık hak eden ruhlar Helheim’a doluşmuyor, direkt Valhalla’ya getiriyoruz ancak daha çok Handmaiden’a gereksinimimiz var” diyor mesela. Mimir ve Kratos orada “Valkyr olmaya çok istekli ve güçlü birini tanıyoruz biz” diyorlar; “Ha evet, Thrúd’la biz de tanıştık. Farkındayız” diyor, oradan Thrúd’a dair bir güncelleme almış oluyoruz. Ya da Freya daha baştan “Teklifimi düşündün mü?” diye soruyor, Kratos ve Freya’nın ne üzere bir yola saptığını öğreniyorsunuz süregelen diyaloglarda. Her bir Valhalla döngüsü biraz daha fazla şey öğrenmenizle sonuçlanıyor. Böylelikle aslında yaptığınız şey özünde daima tıpkı olsa da her seferinde farklı bir merakla koşuyorsunuz Valhalla’nın kapılarına. Siz Valhalla’nın daha da derinlerine daldıkça sizi buraya getiren davetin arkasındaki gizem perdesini aralıyorsunuz; daha sonrasında da Kratos’un hâlâ çözümleyemediği kimi eski yaraları geri açıyorsunuz. Ve söylemem gerekir ki hem karakter gelişimi hem de kıssanın yazımı Ragnarök’tan çok daha tatminkâr ve tamamlayıcı hissettiriyor. Hani Ragnarök’un bitişi berbattı diye demiyorum, zira değildi. Lakin Valhalla sayesinde çok daha tatmin hissine ulaşıyorsunuz; en azından ben ulaştım.

Bir sonraki döngüde bize oynanıştan bahset…

Oynanış döngüsünü “Hades gibi” diye özetledim ancak artık herkes Hades’e aşina olmayabilir. Olağanda God of War ve Hades tıpkı panteonu paylaşıyor olsalar da çok farklı tiplerin oyunları sonuçta. Konu şu: Valhalla’ya girişte Kratos’un bütün silahları ve güçleri sıfırlanıyor. Olağanda oyunlarda bu türlü güç sıfırlamaları biraz ucuz kaçar ancak Santa Monica’nın mazereti hoş en azından: Kratos’un kendini sıfırdan Valhalla’ya kanıtlaması lazım. Valhalla’nın girişindeki kıyı kısmında kalıcı kimi geliştirmeler yapabiliyorsunuz karaktere. Sıhhat, Rage barlarımızı büyütmek, dövüşürken kazandığımız üniteleri arttırmak gibisi kalıcı geliştirmeler yapmak üzere. Sonrasında kalkan tipimizi, Relic’imizi ve Rage modumuzu seçiyoruz (ki bunlar her döngüde “Şunu kullanırsan bonus kazanırsın” halinde rastgele bonuslarla sizi farklı şeyler seçmeye itiyor). Ondan sonrasında odalar ortasında ilerleyip karşımıza çıkan düşmanları tepiklemece… Birinci odada hangi silahınızın gücünü geliştirmeyi seçtiğinize nazaran boss’tan sonra hangi kısma gideceğiniz de değişiyor ve bu bölgeden o silahınıza kallavi bir güçlendirme alıyorsunuz. (Balta = Nilfheim, Kılıçlar = Musphelheim, Mızrak = Helheim) Bu ortada dövüşler odalar formunda ayarlanmış. Çoklukla bir oda dövüş, bir oda keşif biçiminde gidiyor. Bir sonraki odanızın ne üzere ödüllere sahip olacağını kapıların üzerlerindeki sembollere bakarak bir nebze tayin edebiliyorsunuz.

Valhalla’nın seçtiği şampiyonu yendikten sonra çoklukla bir adet boss, sonrasındaysa… nostalji kokan bir teste denk geliyorsunuz. Yeniden çok sürprizini bozmak istemiyorum ancak burada karşınıza çıkacak düşmanların daha sıcak bölgelerden geldiğini söylemekle yetineceğim. Ayrıyeten bu kısıma ulaşmayı başardığınızda oyunun zorluğu da bir tık artıyor; zira işin içine vakte karşı uğraş de giriyor. Birinci başta mesela üç tane Valhalla şampiyonu kesmenizi istiyor sizden, her boss belirli bir zorluktaki Rift içerisinde. Bu Rift’lerin de kendi içinde zorlukları var olağan, mavi en kolayları, kırmızı en zorları. Lakin zirvedeki bar vakit içinde doldukça da bossların ve yaratıkların gücü daha da artıyor ve zorlaşıyorlar. Burayı da bitirebilirseniz bir boss müsabakası daha çıkıyor -ki söyleyip sürprizini kaçırmayacağım ancak serinin hayranlarının uzun vakittir hevesle beklediği bir müsabaka olduğunu söylesem kâfi olacaktır. Döngüyü her muvaffakiyetle tamamladığınızdaysa zorluk bir tık daha artıyor yeniden. Son boss yeni silahlar ve güçlerle daha da çetin bir uğraş haline geliyor, vakte karşı koşturduğunuz kısımda daha çok Valhalla şampiyonu kesmeniz gerekiyor, daha da güçlü bosslara sahip yeni arenalar açılıyor… Özcesi DLC kademe kademe sizi daima meşgul tutmak için üzerinize daima bir şeyler atıyor. Bu yüzden de her seferinde döngüye başla – odaları gez – boss’u kes – vakte karşı şampiyon kes – son boss’u yen halinde bir ritme bürünmenize karşın sıkılmıyorsunuz bir türlü. Hades formülü altın kıymetinde olabilir lakin bunu bu kadar doğal ve hoş bir halde uygulamaya koymak her yiğidin harcı değil. Santa Monica tam olarak yanlışsız özü bulup damıtıp eksiksiz hale getirmeyi başarmış.

Başta söylediğim şeyi bitirirken tekrar etmiş olacağım ancak bunun söylenmesi gerektiğini düşünüyorum: Olağan bir DLC fiyatına satılıyor olsa bile alın diye tavsiye ederdim lakin bu içerik büsbütün fiyatsız. Yani Ragnarök’u vaktinde alıp oynadıysanız beş kuruş para vermeden yeni bir oyun modu ve hangi zorlukta oynadığınızla oynamaktaki başarınıza bağlı olarak 9-15 saat ortasında bir içerik sunan bir içerik kelam konusu. Bundan daha kısa süren oyunların, içeriklerin tonla paraya satıldığı düşünülürse nitekim de Kratos ve Santa Monica’dan bizlere bir yeni yıl ikramı diyebiliriz buna. Bütün firmalara örnek teşkil etmesi dileğiyle, hepinize memnun yıllar!