The Last Faith – İnceleme

Gerçekçi olalım. Şayet siz de benim üzere iflah olmaz bir soulsvania hastasıysanız ben burada oyuna kaç vermiş olursam olayım tahminen bugün tahminen yarın dayanamayıp alacaksınız ve oynayacaksınız bu oyunu. Bu sahiden de bir hastalık, en azından benim için o denli. Yani inanın şu oyunu elime aldığım birinci dakika ile elimden bıraktığım 1992. dakika ortasında ettiğim küfrün, “bu ne biçim oyun lan” yakarışımın, “5 verip geçicem olm sana” diye düşünüşlerimin sayısını inanın hatırlamıyorum bile. Ancak işte bir sefer başladım mı tuhaf biçimde elimden bırakamıyorum, küfretsem de suyunu çıkarana kadar pes etmiyorum. Şayet siz de benim üzere iflah olmaz bir soulsvania hastasıysanız ben burada oyuna kaç vermiş olursam olayım birebirini yapacaksınız. Huyumuz bu türlü.

5 VERİP GEÇEMEDİM, HAYDİ TEKRAR İYİSİN

Efendim? Yok yav, 5 vermedim. Verecektim. Vermeyi istedim de. Can TGA aday belirleme süreci öncesinde oyunun ön inceleme versiyonunu isteyip istemediğimi sormuştu. Sonuçta indie kısmında aday gösterilecek kalitede bir oyunsa es geçmemek lazımdı. “Ooo hem de stüdyonun birinci oyunu olduğu için ekstra önemli, tam benlik oyun” diyerek oyunun üzerine atlamamla “The Last Faith hiç de TGA’lık bir gereç değilmiş. Baş bulandırmaya gerek yok, hiçbir kısımda yazmam ben bunu” diyerek kenara bırakmam ortasında sanırım 2-3 saat anca geçmiştir.

Ön inceleme versiyonunun yaşattığı hayal kırıklığının akabinde oyunun inceleme kopyası geldi ve ben tüm niyetlerimi sıfırlayarak bir daha başladım oyuna. Başka versiyona nazaran daha âlâ yaptıkları yerler vardı ancak bir soulsvania’da olmasını beklediğim o kadar çok QOL özelliği eksikti ki zati benim küfürleşmeler de o noktada başladı.

Yo, şimdi incelemeye geçmeyeceğim, kıssa anlatmaya devam etmek istiyorum. Hatta bu sizin beklediğiniz stil bir inceleme de olmayacak zati. Zira ne dedim, soulsvania hastaları için esasen bu oyun illa ki oynanacak. E soulsvania sevmiyorsanız aslında bu oyunu sevme bahtınız yok, o yüzden yazım biraz gaye odaklı benim. Bu oyunu illa oynayacaksınız, biliyorum, fakat eksiklerini bilin ki ona nazaran oynayın. Neler çektim bilin ki kendinizi ona nazaran ayarlayın istiyorum.

The Last Faith üslup olarak Blasphemous’u örnek almış. Bunu yalnızca genel grafiksel istikamet manasında söylemiyorum, bir düşman ölmek üzereyken seçkin de olsa execution mekaniğinin açılması ve o düşmanları epey kanlı ve yabanî biçimde bitirebilmek üzere direkt Blasphemous’un yolundan giden mekanikleri var mesela. Sonracığıma, genel stil olarak Bloodborne’u da kendilerine ilham kaynağı yapmışlar. Blasphemous daha dini bir öyküye sahipken burada işin içine kozmik güçler de giriyor örneğin. Fakat bunun dışında The Last Faith birilerini kopyalayan değil, kendi kıssasını anlatan bir oyun.

The Last Faith beni son vakitlerden en çok zorlayan oyunlardan biri oldu, öncelikle bunu söyleyerek başlayayım. Blasphemous 2 ve akabinde Lies of P %100’leyen ben, bu oyunu %100’lerken resmen ter attım. Bunun çeşitli sebepleri var. Bir kez oyun sizin elinizi çok da fazla tutmuyor. Boss’lar git gide sağlam biçimde zorlaşıyor, hatta boss dışında birtakım ortamlar da tekraren ölmeye çok müsait. Pekala bu bir eksi mi? Değil. Küfrediyoruz lakin seviyoruz be kardeşim. Sıkıntı oyun seviyorsanız The Last Faith bir artı puanı hak ediyor.

Ustam oradan seri eksi bas

Hani üstte QOL özelliklerden bahsetmiştim ya. Ömür Kalitesi demek bu. Mesela dev üzere bir metroidvania haritasında öldüğünüz vakit nerede öldüğünüzü bilmek değerlidir. İnsan haritaya bir işaret koyar. Hele ki son save noktası uzak bir yerdeyse “lan nerede benim cesedim” diye aramanızı, bu sırada tekrar ölmenizi beklemez. The Last Faith bunu yapmamıştı.

Bir soulslike oyunda muhakkak sayıda şifa iksiriniz yahut emsal bir güzelleştirme aracınız olur. Dark Souls’larda estus flasklarınız dolar, Blasphemous’ta bile vessel’leriniz hazırdır. The Last Faith ise bu bahiste sizden grind yapmanızı bekliyor. Hele ki oyunun başlarında yandınız. Zar sıkıntı 7-8 flask buldunuz mesela, boss dışındaki kimi güç yerlerde çok can kaybettiniz, flaskları harcadınız fakat ölmekten de kurtulamadınız. Kaç flaskla diriliyorsunuz? Sıfır. Hoop baştan grind. Neyse ki boss’larda ölünce oyun size 4 flask veriyor, lakin 10 flaskla beceremediğiniz bir boss’u tekrar denemenizde 4 flaskla denemek istemiyorsunuz doğal. Haydi bakalım, grind. Olağan bu söylediğim oyunda belirli bir NPC’yi açana kadar badire, sonrasında sınırsız sayıda flask satın alabilmeye başlıyorsunuz ancak onun için de Nycrux harcamanız lazım. Ve bu Nycrux’lar hem level atlamak, hem silah geliştirmek, hem eşya satın almak için ortak para ünitesi.

Sonraaaa. Blasphemous’ta da birinci başta böyleydi, mızraklı tuzaklara düştüğünüz an sıhhatiniz full olsa bile cortu çekiyordunuz. Sonradan değiştirdiler onu. The Last Faith’te ise tuzağa düştünüz mü geçmiş olsun. Direkt vefat demek bu.

Saymaya devam ediyorum. Oyunun hiçbir noktasında “önceki bonfire’a döneyim, elimdeki Nycrux’lar ziyan olmasın” deme talihiniz yok. Ya da illa ziyan yüzünden de olmayabilir, çok uzaklamışsınızdır ve öbür bir tarafa gitmek istiyorsunuzdur. Yok. Bonfire’a dönmenin tek yolu ölmek ve eldeki Nycrux’ları oracığa bırakıvermeyi kabul etmek.

Boss’a girdiniz, yüklü de Nycrux var. Öldünüz. Cesede gideyim, Nycrux’ları alayım, geri dönüp level atlayayım, silahlarımı geliştireyim diye düşündünüz. Yok ya? Ceset boss alanında ve oraya girer girmez tekrar savaş başlıyor. Evvelki paragrafta söylediğim üzere bir “ışınla beni Scotty” eşyası olmadığı için kaçamıyorsunuz da.

Diyelim 50 tane iksir alacaksınız, paranız bol. Bunları tek tek almanız gerekiyor. Sayıyı on on artırmak ya da satın alımı hızlandırmak diye bir şey yok oyunda. OMYGOD!

Çok çeşitli silahlar var, büyüler var, bu kısmı çok hoş. Her silahın tercih ettiği bir stat var alışık olduğumuz üzere. Ancak oyunda stat resetleme yok. Yani kullandığınızdan çok daha güzel bir silah bulduğunuzda onunla oynamak isterseniz gereken stata yük verme bahtınız olmadığı sürece eski gücünüze kavuşamıyorsunuz. Yani ya nasıl başlarsa o denli sarfiyat diye düşünüp tıpkı statı kullanan silahlarla sonlu kalacak, ya da bol bol grind yapıp level atlayacak ve öbür statları geliştireceksiniz.

Büyük konuşmuşum, elimden bırakamadım keratayı

Anladınız mı neden bu kadar küfür ede ede oynadım dediğimi. Oyunu oynamaya başladığımda tüm bu gıcıklıklarla boğuşurken “5’ten fazla vermem” diyordum. Oynadıkça elimden bırakamadım. Boss dizaynları çok hoştu. Harita hem çok büyük, hem de epey ihtimamlı hazırlanmıştı. Sürüsüne rahmet giz vardı oyunda ki bu türlü saklı yerleri bulmayı falan çok severim. Yan misyonlar vardı, anlaması güç lakin çözmesi keyifli. Onlarca farklı toplanabilir, bunların tümü için de başarımlar vardı. Oynadım da oynadım, oynadıkça başımdaki puan değişti.

Sonuçta bir oyunu elinizden bırakamıyorsanız o oyunda bir potansiyel vardır, bir şeyleri hakikat yapmıştır. Yani bu yalnızca inatla açıklanamaz. Ben de bu türlü böyle başımdaki puanı yükseltmeye başladım. Hele sonlara gerçek büsbütün alternatif bir sona götüren bir misyon zincirini keşfedip de opsiyonel boss’larla karşılaşınca dedim ki “aferin len TLF”. Bir anda oyunun kusurlarını görmezden gelmeye başlamıştım işte. İflah olmaz bir soulsvania hayranı olduğunuzda bu türlü oluyor. Size de bu türlü olacak.

Nihayetinde dedim ki, “ben bu oyunun eksilerini anlatayım, esasen oynayacaklar, en azından bunları bilsinler ki küfürler önden gelsin”. Buna uygun puanımız da 7 bizim. Kusurları var, fakat tipe düşkün oyuncuların tekrar de keyifle oynayacağı bir oyun.

Sonra ne oldu dersiniz? Ben bu incelemenin birçoklarını yazmış, tamamlamakla tamamlamamak ortasında gidip gelirken (oyunu 33.2 saatte %100 ile bitirmemin üzerinden birkaç gün geçmişken) oyun için büyük bir güncelleme yayınladı Kumi Souls Games.

“Boss arenasında ölürseniz kaybettiğiniz Nycrux’lar artık son denetim noktasında bulunacak” demişler, üstteki paragraflardan biri gitti. “Harita ekranı artık oyuncunun nerede öldüğünü gösteriyor” dediler, bir eksi daha gitti. Oyunu durdurabilme özelliği getirmişler, silahları biraz daha dengelemişler, dükkan arayüzlerini geliştirmişler, düşmanlardan temas ziyanını kaldırmışlar, kimi boss’ları biraz nerflemişler, daha bir sürü şey değiştirmişler. Eh haydi, bu kadar değişikliğe bir yarım puan daha gelsin benden madem.

Gerçekçi olalım. Onca şey yazıp çizdim ancak şayet siz de benim üzere iflah olmaz bir soulsvania hastasıysanız ben burada oyuna kaç vermiş olursam olayım tahminen bugün tahminen yarın dayanamayıp alacaksınız ve oynayacaksınız bu oyunu.